موسيقي ما – راضيه غنجي:درك گليسون در دوبلين پايتخت ايرلند متولد شد. از دوران كودكي به فراگيري پيانو و سازهاي زهي پرداخت و پس از آن تحصيلات عالي موسيقي را در زمينه‌هاي آهنگسازي و رهبري اركستر در كنسرواتوارهاي دوبلين، لندن و وين ادامه داد.وي همچنين در دانشگاه‌هاي كاليفرنيا و لس‌آنجلس به تحصيل موسيقي فيلم پرداخت.گليسون در سال 1984 برنده جايزه رهبري اركستر در لندن شد.از مهمترين اجراهاي وي در زمينه اپرا، مي‌توان به لاتراويتا اثر وردي ـ دُن ژوان، عروسي فيگارو و فلوت سحرآميز اثر موتسارت، كارمن اثر بيزه و اوژن اونگين اثر چايكوفسكي اشاره كرد.كنسرت اركستر سمفونيك تهران 12 و 13 آذر با استقبال بسياري از سوي مخاطبان به رهبري درك گليسون در تالار وحدت برگزار شد. اركستر در بخش اول قطعاتي چون نغمه صلح و كنسرتو كمانچه از ارسلان كامكار و در بخش دوم سمفوني شش چايكوفسكي با عنوان پانتيك را اجرا كرد با اينكه بخشي از كنسرت را قطعات ايراني تشكيل مي داد اما برقراري ارتباط از سوي درك گليسون با نوازندگان به خوبي ايجاد شد. گفت‌وگوي ما با اين رهبر ايرلندي را مي‌خوانيد:

• آقاي گليسون نظرتان درباره اركستر سمفونيك تهران چيست؟

اين اركستر بسيار جوان و خوب است، اركستر سمفونيك تهران داراي يك سري نقاط مثبت و منفي است كه بيشترين مشكلاتش به استفاده و تكنيك در سازهاي بادي برنجي برمي‌گردد. همچنين كيفيت سازهاي اركستر سمفونيك تهران قابل مقايسه با كشورهاي اروپايي نيست،در اينجا نياز به سازهاي بهتري داريم، در اروپا هزينه هاي سنگيني را براي خريد ساز صرف مي‌كنند و حتي براي تهيه ساز وام مي گيرند، گاهي هم شركت‌ها با حمايت مالي خود اين سازها را تهيه مي‌كنند.

• تفاوت نوازندگان ايراني با نوازندگان ديگر دنيا چيست؟

در بسياري كشورها از اين جهت كه آموزش موسيقي جدي تر پيگيري مي‌شود و نوازندگان از سنين كودكي تحت آموزش قرار مي گيرند حرفه‌اي ‌تر هستند. اما در ايران بالا بودن انگيزه نوازنده‌ها به نواختن و يادگرفتن يكي از نكات قابل توجه نوازندگان اركستر است در صورتي كه در كشورهاي اروپايي نوازنده‌ها دوست ندارند در اركستر بنوازند و براي اين موضوع انگيزه‌اي ندارند.

• مدتي است اركستر سمفونيك تهران با رهبران مختلف رهبري مي شود؟ اين تغيير رهبران چقدر به اركستر كمك مي كند؟ و آيا اين روال براي اركسترهاي دنيا هم وجود دارد؟

بله وجود رهبران مختلف در پيشرفت اركستر بسيار تأثيرگذار است. چون نوازندگان از رهبران مختلف چيزهاي بيشتري را ياد مي‌گيرند و اين راهي براي تبادل فرهنگ‌هاست. در دنيا يك رهبر ثابت حضور دارد كه 50 درصد كار اركستر توسط او پيش مي رود و بقيه با كمك رهبران مهمان انجام مي شود.اما برخي اركسترها هم مثل اركستر فيلارمونيك وين اصلاً رهبر ثابت ندارند.

• آيا با حضور نوازندگان غير ايراني هم در اركستر موافقيد؟

بله حضور نوازندگان خارجي در هر اركستري باعث رشد آن مي شود زيرار اين حضور، زمينه انتقال تجربيات را براي اركستر فراهم مي كند، حالا فرقي نمي كند اركستر سمفونيك تهران يا هر اركستر ديگري. من معتقدم هر عضو جديدي كه داراي سابقه اي حرفه اي باشد با هر مليتي در اركستر تاثير مثبت مي گذارد.

• شما در اين كنسرت از آثار آهنگساز ايراني هم بهره برديد؟ چه احساسي به اين آثار داشتيد؟

خيلي لذت بردم. آقاي كامكار واقعاً آهنگساز و نوازنده خوبي است و من ارتباط خوبي با اين آثار برقرار كردم.

• حالا كه به ايران آمديد چقدر نظرتان درباره ايران و مردم با ذهنيتي كه ازقبل داشتيد متفاوت شده‌است؟

خيلي زياد،مردم ايران برخلاف آنچه در رسانه‌ها نشان مي‌دهند ذهن بازتري دارند و برخوردشان همراه با مهرباني است.