موسیقی ما - آيين «اندوه‌ ياد» آندره آرزومانيان ـ آهنگساز و نوازنده پيانو ـ با سخنان محمد سرير، فرشته طائرپور ،علي‌ دهكردي ،هنگامه مفيد، شراره دولت‌آبادي و.... همراه شد.در اين مراسم كه عصر 19 خرداد ماه در خانه سينما برگزار شد، محمد سرير مديرعامل خانه موسيقي در سخناني گفت:اين روزها متاسفانه شاهد از دست دادن هنرمندان بسيار ارزشمندي هستيم.

وي ادامه داد:موسيقي مانند هوا در زندگي ما جاري است، اما اصلا به وجود آن اهميت نمي‌دهيم. اما زماني كه اين هنرمندان را از دست مي‌دهيم مي‌فهميم هواي حضور آن‌ها را كم داريم.

سرير با بيان اين كه در اين سال‌ها قطار هنر حركت و پيامي را از نسل گذشته به نسل امروز منتقل مي‌كرد،تصريح كرد: اما اين روزها تعداد زيادي از هنرمندانش را از دست داده‌ايم، مثل اين كه بخشي از هويت‌مان را از دست داده باشيم.

اين هنرمند از آندره آرزومانيان ياد كرد و گفت:هميشه پشت آثارش بود، او هيچ وقت مقابل آثارش و يا در كنار آن‌ها نايستاد و بخش بزرگي از موسيقي كه در كشور مي‌شنويد، حاصل ريزه‌كاري‌هاي آندره آرزومانيان بود.

سرير با اشاره به شيوه‌ي كاري اين هنرمند افزود:او اول نت را مي‌گرفت و به گوشه‌اي مي‌رفت و تمام توانش را به كار مي‌گرفت و عاشقانه كارش را انجام مي‌داد. هر گاه در ضبط يك صدا مشكلي پيدا مي‌كرديم آندره مثل يك شعبده‌باز كار را انجام مي‌داد و تا رضايت را در نگاه ما نمي‌ديد كار را رها نمي‌كرد و هميشه مهربان بود.

مديرعامل خانه موسيقي در بخش پاياني سخنانش تاكيد كرد:جايگاه "آندره" بعدها بيشتر شناخته خواهد شد. او در كار نوازندگي يك سبك ويژه‌اي داشت كه مخصوص او بود و بسياري خواستند كه تكنيك‌هاي او را ياد بگيرند ولي هيچ‌گاه كسي نتوانستند مانند خود او بنوازد و حالا جايش بسيار خالي است.

سپس فرشته طائرپور تهيه‌كننده سينما با بيان اينكه؛«همه ما از خدايي و به سوي خدا بازمي‌گرديم» ادامه داد: اما بدرقه شدن‌مان به سوي ابديت مانند هم نيست و آندره آرزومانيان با ترنم و سپيد بدرقه شد. او سپيد زندگي كرد، سپيد كار كرد و سپيد مورد رحمت خداوند قرار گرفت.

او از فيلم «ماهي» و همكاريشان با آندره آرزومانيان ياد كرد و گفت:اولين فيلمي كه در سينماي ايران توليد كردم،سال 66 بود و همه ما بي‌تجربه بوديم و حالا فكر مي‌كنم كه رابطه ما مقدمه‌اي بود براي اينكه امروز در خانه سينما درباره او صحبت كنيم.

فرشته طائرپور معتقد است:بسيار سخت است كه هنرمندي بي‌حاشيه زندگي و كار كند و بدون داشتن شهوت شهرت فعاليت كند و حتي اجازه بدهد كه حاصل كارش به اسم ديگران تمام شود. به علاوه آندره مرد مصاحبه و شهرت نبود. او مرد كار بود و خدا او را براي چنين شغلي برگزيده بود تا خاطرات و آثارش براي جامعه هنري كشور باقي بماند.

اين تهيه‌كننده در بخش پاياني سخنانش گفت:معمولا خبرنگاران در معرفي چهره‌هاي سينمايي كشور با سهل‌انگاري عمل مي‌كنند و از چهره‌هاي ساكت غافل مي‌مانند، اما بايد به دنبال افرادي مثل آرزومانيان رفت و آن‌ها را شناخت و با آن‌ها صحبت كرد.

سپس علي دهكردي به‌عنوان نماينده شوراي مركزي انجمن بازيگران سينماي ايران گفت:تسليت تنها يك كلمه است اما در فضاي هنر كلمه‌ي كم‌بها و نامتناسبي است چون اعتقاد فلسفي و عرفاني هنرمندان نمي‌ميرند و هميشه مي‌گوييم كه هرگز نميرد آنكه دلش زنده شد به عشق و هنر راز بي‌بديل جاودانگي است.

وي ادامه داد:در تعبير جايگاه هنرمند اندازه فعاليت هنري يك هنرمند و مقدار شهرتش فقط براي اينكه در خانواده هنرمندان احترام بيشتري براي او به همراه مي‌آورد، اهميت دارد. اما من فكر مي‌كنم كه جايگاه اصلي هنرمند زماني مشخص مي‌شود كه با او برخورد داشته باشيم و به اين نتيجه برسيم كه ارزش هنري آثار او در برابر ارزش انساني‌اش بسيار كوچك و كم‌اندازه است.

به گفته‌ي دهكردي؛«آندره آرزومانيان» يكي از بهترين نمونه‌هايي از هنرمندان است كه ارزش وجودي‌شان از آثارشان بزرگ‌تر بود و هر كس درباره او صحبت مي‌كند، اول به صفت مهرباني‌اش اشاره دارد.

او يادآور شد:روزي در كنار ناصر چشم‌آذر بودم و ديدم كه او مكدر است و پشت پيانو‌ش نشسته و براي آندره شعر مي‌خواند و گريه مي‌كند و براي من بسيار جاي تعجب داشت كه او چقدر به آندره علاقه‌مند و در خلوتش براي او گريه مي‌كند و آن زمان لحظات شروع غم‌انگيز بيماري «آندره» بود.

به گزارش ايسنا، در بخش ديگري از اين مراسم،«هنگامه مفيد» نامه‌اي را كه براي آندره آرزومانيان نوشته بود خواند و در اين نامه از همكاري‌هايش با «آندره آرزومانيان» در مجموعه‌هاي عروسكي «ابر و باد و مه و خورشيد» و «گنجشكك اشي مشي» ياد كرد.

برنامه با پخش كليپ اجراي «آندره آرزومانيان» از قطعه جمعه «فرهاد مهراد» همراه شد و سپس «وارطان ساهاكيان» به شيوه‌ي نوازندگي اين هنرمند اشاره كرد و افزود:تا حدودي احساسات ناسيوناليستي آندره نسبت‌ به موسيقي ارامنه در آثارش مشهود بود و اينكه مي‌گويند «آندره» شيوه نوازندگي خاص خود را داشت به روح موسيقي ارمني او بازمي‌گردد و او بسيار مردي خلاق بود.

وي يادآور شد:«آندره» به جز موسيقي پاپ براي موسيقي ارامنه نيز بسيار تلاش كرد و با هنرمندان بسياري همكاري داشت و در روز چهلم درگذشت او احتمالا در كليساي كريم‌خان مراسمي براي او برگزار خواهد شد.

سپس دختران آرزومانيان روي سن آمدند و درباره او صحبت كردند.

آني دختر كوچكتر آرزومانيان نامه‌اي كه براي پدرش نوشته بود را خواند و سپس دختر بزرگترش كه فرزند خوانده آرزومانيان است گفت: آنقدر از اسم پدرخوانده مرا ترسانده بودند كه اولين روزي كه آندره را ديدم كوچك‌ترين حركت او كافي بود تا مرا متنفر كند و با ترس از او پرسيدم كه شما را بايد چه صدا بزنم و او گفت كه اگر دوست داري من دوستت باشم به من «آندره» بگو و اگر فكر مي‌كني كه لياقت دارم پدرت باشم به من پدر بگو و حالا فكر مي‌كنم كه او لايق‌ترين پدر دنيا بود.

در پايان اين مراسم شراره دولت‌آبادي همسر آرزومانيان در سخناني گفت: «آندره» مهم‌ترين فردي بود كه من در زندگي‌ام داشتم و فقدانش را حس مي‌كنم. اما خوشحالم كه ديگر او بيش از اين درد نكشيد و اذيت نشد و مانند يك كودك معصوم از دنيا رفت.

وي يادآور شد:«آندره» قبل از اينكه در بيمارستان بستري شود، براي من چيزهايي مي‌نوشت كه من يكي از آن‌ها را جدا كردم و امروز براي شما مي‌خوانم. در بخشي از نوشته‌هاي او آمده است: «زندگي را دوست دارم چون خدا را دارم و هر لحظه هديه گرانبهايي از سوي خداوند است كه بايد قدرش را بدانيم و خدا را كه بزرگ، بي‌نهايت و بي‌كران است،‌ شكر مي‌كنم.»

گفتني است: اين مراسم كه با استقبال هنرمندان و مردم همراه بود به همت كانون آهنگ‌سازان خانه سينما برگزار شد.

آندره آرزومانيان آهنگساز و نوازنده پيانو در 56 سالگي بر اثر ابتلا به سرطان 11 خرداد ماه از دنيا رفت.