موسیفی ما- بهمن بابازاده: آدرس دقیق است جلوی واحدی از یک ساختمان چند طبقه ، منتظر باز شدن در هستم.اصلاً فکرش را هم نمی شود کرد که تمرین در یک چنین محیطی انجام می شود.
در یکی ازاتاق ها باز می شود و حجم عظیمی از صدا به بیرون درز می کند، وارد می شوم و گروه در حال کوک کردن سازهای شان هستند. یک استودیوی متوسط اما مجهز. با رضا یزدانی از دور و با حرکات صورت و اشاره خوش و بشی می کنیم و بی مقدمه ملودی ترانه « لاله زار» نواخته می شود؛ ترانه ای پر خاطره و دل نشین. لحن رضا مثل همیشه زخمی و عصیان گر است، همه توانش را در اجرای ترانه به کار می گیرد. یک نفر هم آن جا حضور دارد تا مدت زمانی را که هر قطعه طول می کشد، ثبت کند.
گروه دو ساعت تمام است که در حال تمرین هستند و 10 دقیقه ای بعد از رسیدن من ، تمرین قطع و ساندویچ ها و دلستر ها روی میز چیده می شوند.
بعد نهار در حالی که گروه هنوز کاملا در جاهای شان مستقر نشده اند یزدانی خودش پشت درامز می نشیند و قطعه ای فی البداهه را با همراهی یکی از گیتاریست ها می نوازد، این طوری متوجه می شویم که رضا این یکی ساز را هم خوب می زند، تمام که می شود با گفتن : « آخیش ، دوز راکمون خیلی پایین اومده بود » سر جایش می رود و گروه آماده تمرین می شوند. قبل از شروع کار و بعد از تست صدا رضا با خنده می گوید: « بچه ها ولوم ها خیلی بالا ست اگر این جوری ادامه بدیم، هیچی ازمون واسه کنسرت نمی مونه » و همه صداها یکهو پائین آورده می شود.
قطعات « نازنین » و « کارتون» نواخته می شوند و من به این فکر می کنم که هنگام اجرای اصلی قطعه کارتون در تالار وزارت کشور ، چه احساس فوق العاده ای در انتظار حضار سالن است .
ترانه « غیرمجاز» با شروعی ویژه اجرا می شود و بعد نگاه رضا به سمت واکمن من می چرخد و فکر می کند من در حال ضبط کردن کلیه اتفاقات صوتی جمع هستم ! با لبخند جوابش را می دهم که خیالت راحت ، خاموش است...
در ادامه قطعات « برج » و « نازنین » اجرا می شوند و بعد رضا می پرسد : « تایم چقدر شد؟ » و وقتی جواب می گیرد 6 دقیقه و 10 ثانیه همه گروه می خندند! تایم ها بالاست و گروه نگرانند . هر کس پیشنهادی می دهد،
خبرنگاری زنگ زده و از یزدانی قرار مصاحبه می خواهد و رضا می گوید که حتماً تلفنی باشد چون اصلاً وقت اش را ندارد.
ترانه « شمال » شروع می شود و ملودی ساز دهنی نواخته می شود . اجرا بی نظیر است. آخر ترانه یزدانی می پرسد چقدر شد؟ و جواب می گیرد؛ 5 دقیقه و نیم، و رضا می گوید :« به به ، داریم رکورد می زنیم!». قطعاتی نواخته می شوند که یزدانی اصرار دارد اسمی از آنها توی این مطلب نبرم، چون قرار است که بعنوان سوپریز برنامه ، تماشاگران را غافل گیر کند. بنابراین ما هم از دادن هر گونه اطلاعاتی معذوریم و فقط می گوییم که بی نهایت وطن پرستانه است !
گروه با جدیت در حال ادامه تمرین است اما کم کم رگه هایی از خستگی در چهره همه دیده می شود . یزدانی متوجه شده و از جمع می پرسد : " کافه نادری رو هم بزنیم و تمام ، خسته که نشدین ؟ " و یکی از اعضای گروه به شوخی می گوید : "چرا ! " وهمین باعث می شود که یزدانی با خنده تمرین را قطع کند !
چند دقیقه ای با رضا گپ کوتاهی می زنیم و تشکر میکنم از اینکه اجازه داد سر تمرین حاضر باشم . مثل همیشه خوش صحبت و خوش برخورد و شدیدا مبادی آداب است و مرتب شکسته نفسی می کند .
از در که بیرون می آیم ، به لحظاتی فکر می کنم که رضا روی استیج " ترانه دنیای وارونه " را زنده اجرا می کند و...