هر وقت که کنسرت میرم، تصورم بر اینه که چون همه افراد نمی تونن بیان کنسرت و افرادی میان که هم وضع مالی قابل قبولی دارن و هم برای موسیقی ارزش قائل هستند، منتظر دیدن افرادی بسیار با فرهنگ و با شخصیت هستم

اما وقتی کنسرت شروع میشه و خواننده پا به استیج میزاره واقعا برای خودم و خواننده و این وضعیتی که وجود داره شرمنده میشم

وقتی که خواننده داره خیلی جدی حرف میزنه و یه وقتایی درد و دل می کنه، یه نفر اربده میکشه و آهنگ در خواست می کنه متوجه میشم پز یه فرهنگی رو میدیم.

وقتی خواننده ابراز علاقه می کنه متوجه میشم که چیزی به اسم شان و شخصیت دختر های جوان وجود نداره.

وقتی میبینم که خواننده داره اواسط ترک آخر رو اجرا می کنه مردم خلوتی راهرو رو به احترام به خواننده ترجیح میدم متاسفم می شم.

وقتی میبینم ساعت کنسرت گذشته و گروه اجرای کنسرت مجبورن صبر کنن که 70 درصد مردم که بیرون هستند خوراکی هاشونو میل کنن و بیان تا شروع کنن

و وقتی انقدر مردم کاری می کنن که امنیت سالن مدام تذکر بدن و گاهی منجر به لغو کنسرت های شاد بشه می فهمم که مردم ناخواسته به هنرمند مورد علاقه شون ظلم می کنن.

امیدوارم صدا و سیما بیشتر اهمیت بده و یکم بیشتر فرهنگ سازی کنه

با تشکر