نه طرفدار و هواخواه شهرام و ولیعهدش هستم و نه از ستایش کنندگان این گلزاری که خواه و ناخواه علف هرز هم دارد.همانطور که حیطه های دیگری مثل روزنامه نگاری علف هرز دارد.همانطور که حیطۀ روشنفکری علف هرز دارد.همانطور که...بله آقای ادیب.ذهن بیمار را نه با دیدن و معاینه کردن که با خواندن و شنیدن هم میتوان شناخت.در موزیک ذهنهای بیمار کم ندیدم چه پاپ و چه سنتی.چه کلاسیک و چه فولک.از خودنمایان دون مایه گرفته تا خودستایان بی مایه.چه فرقی میکند ابتذال ابتذال است خواه با گیتار و ساکسیفون و خواه با تار و کمانچه.در روزنامه نگاری هم همین داستان است.یکی خون دل میخورد و مطالعه میکند و می نویسد و یکی همه ی عقده هایش را تف میکند به صورت این و آن.من فقط یک خواهش دارم لطفا موقع حرف زدن به صورت این و آن (حتی اگر این و آن باشند و نه موزیسین) آب دهان نندازید.عقده عقده است.لطفا افتخار بدهید این متن را بخوانید آقای وحدانی که تا به حال افتخار نداده اید برای کمتر از کسایی بنویسید و اگر برای پاپ ها نوشته اید فرهادشان را میان مایه خطاب کرده اید.دل بی عقده و سرخورده و ناتوان از موسیقی بازی چند برادر؟؟؟!!!