توی جاده، تک و تنها
یه مسافر توی شب‌ها
کوله بار غم رو دوشش
صد هزار قصه تو گوشش
نمی‌دونم که کجا بود
نمی‌دونم که کجا رفت
رو تنش گرد مصیبت
توی مرداب حقیقت
طعم تلخ یه جدایی
اونو با غم داده عادت
نمی‌دونم که کجا بود
نمی‌دونم که کجا رفت
فقط اینجا رو نمی‌خواست
بی صدای بی صدا رفت
دستای سرد و سیاهش
چشمای مونده به راهش
یه کسی بوده که رفته
زندگی شده تباهش
نمی‌دونم که کجا بود
نمی‌دونم که کجا رفت
فقط اینجا رو نمی‌خواست
بی صدای بی صدا رفت